Een weekendje naar Te Urewera en mooi weer

Hallo allemaal,

Nou daar zijn we weer met een berichtje en het is een zeer positief bericht, want we hebben de regen en de hagel van ons afgeschud en hebben gewoon heerlijk weer nu. Terwijl ik dit bericht zit te typen zit ik lekker naar radio Veronica te luisteren, is het 10 over 5 s'middags (alleen na werktijd prive bezig op mijn pc hier, goed he... dat was tijdens het afstuderen wel anders.. haha..) en zo'n 22 graden en helder. Dus ik ga ff snel dit berichtje afmaken want ik wil snel naar buiten. Uiteraard al ff een voor proefje gehad vanmiddag, we mochten weer een balletje trappen :d. En ik heb een raam in mijn hokkie waardoor ik naar buiten kan kijken, en daar lopen dan heel toevallig ook allemaal studentjes, dus hoe warmer... nou voor jullie hoef ik het vast niet af te maken deze zin maar ik kan me dus prima vermaken... ;)

Eerst maar even iets over mijn project. Ik heb nu dus bijna alles in elkaar gesleuteld (ik zal binnenkort eens wat foto's maken van mijn geknutsel, dan heb je een betere indruk van wat ik eigenlijk aan het doen ben), maar, ja er is natuurlijk altijd een maar, het enige maar op dit moment dan ook echt het enige nadeel van nieuw zeeland is, is dat het overal zo'n pokke end vandaan ligt. Ja en als je dan wat moet hebben wat iets minder vaak voorkomt dan vaak dan heb je een groot probleem. Industrie is hier bijna niet dus er wordt bijna niks in NZ geproduceerd. Alles moet dus uit de VS of Europa komen, en dan zit je meteen met een levertijd van 2 tot 3 en als je echt geluk hebt zelfs 4 weken. Ik ben dus nog steeds aan het wachten op de spulletjes die ik nodig heb. Het wil niet echt lukken en daar komt bij dat ik hier te gast ben en niet graag mijn leveranciers de huid vol wil schelden met beloftes die ze niet nakomen. Vandaar dat ik vrijdag maar weer eens bij mijn begeleider langs ben geweest en hij zou het wel ff regelen. Nou... ik heb er een uur ofzo bij hem gezeten en we hebben al gebeld naar Australie, terug naar NZ naar de VS weer naar Australie en weer terug naar NZ. Nog steeds geen succes. Vandaag was hij er niet, tenminste om half 5 niet meer. Maar ach ik maak me er niet meer zo druk om, ik ga gewoon mee met de gevestigde orde... en ik moet zeggen die bevalt me wel, je moet je wel een beetje aanpassen aan de meer relaxtere werkhouding, maar als dat eenmaal is gelukt, lang leve de vrijheid haha...

Nou we (Eline, ik en mijn alterego) zijn afgelopen weekend naar Te Urewera national Park geweest. Dat is een groot park gelegen in het noordoosten van het noordereiland. Met een van mijn passies die daar ook aanwezig zijn... jaja.... WATERVALLEN. Dus ik heb mijn hele camera weer vol geschoten met mooie plaatjes van de natuur... was echt een geweldig weekend. Eerst op zaterdagmorgen richting Lake Waikareomana (zoiets was het dacht ik). Dat is een meer wat op 300 meter hoogte tussen de bergen ligt. Wij verbleven in een motorcamp (foto staat erbij, met de mooie blauwe wagen voor de deur.. jaja.. we hadden gewoon een dikke astra 1.8 mee... gaat er alweer iets kriebelen berrie en marloes?). Aan het meer gelegen. Nou op zaterdag lekker wandelingetjes gedaan en veel mooie uitzichten en landschappen gezien. Eerst door een stuk Native Bush gelopen (ongeveer 1 uur) naar een ander meer, daar zijn we in een bootje gestapt, en dan niet zo'n bootje met een motor... nee nee.. deze moest je zelf voort zien te bewegen, kwam mijn halve jaar roeien bij Argo toch nog weer van pas, zo te zien is er ook maar 1tje die er roeit.. haha.. :d. In dat meer lagen ook een aantal eilandjes en ze zeiden dat je die kon gaan verkennen, dus ik met mijn Abel Tasman bloed, voor zover dat dat erin zit, aan land proberen te komen... nou als er iets onmogelijk is dan is het wel aan land te komen via de kust van die eilandjes, maar zoals jullie me kennen, ik laat me niet zo gauw kennen, dus op een gegeven moment had ik een mooie boom gevonden die in het water groeide... via het goede klim en klauterwerk kwam ik eindelijk aan land. Via een steile wand met bomen en struikgewas stond ik na een flinke klimpartij op het eiland. Nu ik daar aankwam en het eiland verkende ben ik niet zoals Abel weggejaagd, daarentegen.. het was nogal saai, maar wel heel mooi en rustig, je hoort daar echt helemaal niks boven, behalve de vogels en het klotsende water... ik heb het idee dat dit allemaal een beetje tegenstrijdig is.. ach.. als je je maar vermaakt zeg ik altijd... :d

Nou op de terugweg verder weer hele mooie bomen en planten tegengekomen maar daar zal ik jullie niet mee vervelen. Wel met de supermooie watervallen die ze daar hebben. En daar hoort de foto met de woorden "Dangerous" ook bij... Als dat er dus staat zijn er dus "illegale" paadjes waardoor je nog dichter bij de te bezichtigen dingen kan komen. Uiteraard heb ik getracht al deze paadjes te ontdekken en te bewandelen, of nou ja... bewandelen... te beklouteren.. echt supermooi en leuk om te doen. Terug gekomen bij onze Fisher Cabin eerst maar eens wat gaan eten en daarna weer wat rondgelopen op het kampterrein, waar ik het super goede idee kreeg om de volgende ochtend te gaan zwemmen in het meer. Nou.. daar ben ik van terug gekomen hoor... nou niet helemaal natuurlijk.. een man een man... een woord een woord. Dus ik s'morgens op mijn slippers richting het water... het was een mooie ochtend. Slippers uit en een route bepalen naar het water zonder eendenstront aan je poten te krijgen. Een voet in het water... mwah gaat nog wel... tweede voet ernaarst lukt ook nog... tot het middel... moment van evaluatie... mijn lichaam zegt... koud koud eruit en lekker onder de douche... mijn geest zegt hetzelfde... toch besluit ik de gok te wagen en ga kopje onder... ik houd het nog geen 2 minuten vol. Snel weer naar de kant en onder de warme douche. Het water was echt ZO koud. En nu maak ik een gebaar met mijn hand dat jullie niet kunnen zien, maar mijn wijsvinger en duim raken elkaar bijna....

Op naar de volgende mooie wandelingen van de zondag we zien nog veel meer mooie watervallen en een grote boom. Deze Tawa boom groeit om een andere boom heen en heeft met zijn wortels de binnenste boom gewurgd. Hij is ongeveer 800 tot 1000 jaar oud. Op de terugweg nog weer meer tracks gedaan en op een aantal locaties was het tijd voor bezinning en fylosofie, waarom zijn wij op aarde en al die vragen die iedereen zich afvraagt, kijk maar naar de foto's haha... Nog meer watervallen op onze terugweg in de wagen... dus zoveel mogelijk proberen te zien en het was zeker de moeite waard. Zondag waren we weer om half 10 thuis. vanochtend toch maar weer geprobeerd op tijd uit bed te gaan... auto terugbrengen, wasje doen... EN ontbijten. Ik moet zeggen dat ik echt het ontbijten heb ontdekt hiero... twee broodjes in de broodrooster... beetje honing en jam erop, daarna nog een lekkere kom met melk en muesli voor de dagelijkse benodigdheden.

Zo dat was het weer voor vandaag. Veel succes iedereen.

Groetjes Paultje

P.S.: Berrie... hij is nog steeds verzekerd hoor... :p

P.S.: Hee Sander moest jij nou onder het mes met je knie? wil graag weten wat je ervan verwacht als je word geopereerd voordat je hiernaartoe komt... want ik wou nog wel wat mooie wandelingen maken die toch wel redelijk zwaar zijn in vergelijking met Nederland. En ouders.. dat betekent dus ook voor jullie dat ik verwacht dat jullie in top conditie zijn.

P.S.: Dit voeg ik nog ff toe op dinsdag: ik hoorde tijdens onze reis naar wellington voor het duiken een mooie spreuk van iemand die met ons mee was. Voor iedereen die vergeet dat er nog meer dingen in het leven zijn dan alleen maar werken...!! You are not stopping with playing because you are growing old, but you are growing old because you stop playing (je stopt niet met spelen omdat je oud wordt, je wordt oud omdat je stop met spelen). Van nu af aan mijn levensmotto... :d