Rotorua, Raften en Dolfijnen...

Lieve, lieve, lieve mensen,

Zijn we er weer klaar voor... hier weer een verhaaltje over de avonturen van KiwiPaul in een land ver ver ver weg. Of zoals de bezoekers van dit oord het ook weleens benoemen, Heaven on Earth. Nou na dit weekend is dat weer eens een understatement. En ik kan jullie vertellen dat het wederom een verhaaltje wordt waar zelfs jullie bij weg kunnen dromen en in extase vervuld met blijdschap kunnen terugkijken op mijn avonturen. Maar eerst even wat vraagtekens die bij sommige van mijn trouwe lezers zijn opgekomen gedurende mij verblijf hier in dit land. Laten we beginnen bij mijn look. Om mijn identiteit hier wat te laten verwateren en om mij meer te camoufleren zodat ik niet word aangezien voor de eerste en de beste toerist, zodat ik ook niet word afgezet bij allerlei reisjes en aankopen, probeer ik op te gaan in mijn omgeving. Dat betekent voor het mannelijke geslacht een aantal veranderingen... Ten eerste... het is heel normaal om bij 12 graden met een korte broek en en een tshirtje rond te lopen. Dit vereiste van mij nogal wel eens wat doorzettingsvermogen, maar gelukkig helpt het meer mee is het bijna nooit meer 12 graden maar eerder al 15 om 8 uur s'morgens. Dus dat gaat wel goed. Ten tweede is het heel normaal dat je op blote voeten loopt, maakt niet uit waar en waarop je loopt. Moest er in het begin niet zoveel van hebben, maar je moet het maar eens proberen... geen last van zweet poten en het is best lekker, op de grindpaden na.. haha. Vooral als de zon heeft geschenen of nog steeds schijnt, dan is het asfalt heerlijk warm. Ten derde, en daar komen we ook meteen bij een van de vraagtekens, besteed geen aandacht aan de dracht van je haar. Dus geen gel of iets dergelijks. Nou zoals te zien op de foto's gaat me dat helemaal goed af. Maar niet getreurd voor degenen die vinden dat haar wel in model moet zitten, ik heb hier de tondeuse van Tom naast me liggen en ik ga mezelf een model aanpassen dat nooit in model gebracht hoeft te worden, de foto's zullen wel laten zien wat het resultaat daarvan is... haha...
En als laatste, maar dat gaat me helaas niet lukken, moet je bijna niks afweten van de geschiedenis van je land. Nu weet ik zelfs dat de lonely planet toch niet beschouwd wordt als een historisch educatief boek, maar veel kiwi's kunnen veel leren van de 4 pagina's historie die daar instaat. Zo weet hier dus niemand van mijn generatie dat Nieuw Zeeland bekend is geworden in de wereld door Abel Tasman en ook niet dat Nieuw Zeeland is genoemd naar onze province Zeeland, daar waar veel dappere zeemannen vandaan kwamen in de jaren rond 1650.

En dan nog iets, en dat is dat de fiets definitief in de wilgen wordt gehangen. Nu vind ik definitief wel iets te overdreven dus we hebben het alleen maar bij de aanschaf van een wagen gelaten en de fiets doet nog steeds dienst als pendel tussen uni en huis. Nu ik hier in mijn hokkie zit (foto's staan ertussen) en het zonlicht door mijn raam schijnt terwijl ik de vogels hoor fluiten en radio veronica op de achtergrond wat rock muziek de ruimte in blaast, begin ik toch honderd procent zeker te worden dat een kantoorbaan niks voor mij is.

Zo nu komt dan eindelijk het verslag waar de titel zo naarstig om vraagt. Zoals een ieder dit bij Nederlands vast wel heeft geleerd is dat dit dus een aandacht trekkende titel is. Moet toch wat verzinnen zodat jullie het verhaaltje gaan lezen. Dan komt nu het verslag van het weekend, owh... voordat we daar naar over gaan eerst nog even een korte update wat mijn project betreft: De spullen zijn nog niet binnen, maar worden vandaag of morgen verwacht. Als het dus meezit kan ik deze week beginnen met mijn metingen, maar ik begin de menatliteit hier al aardig onder de knie te krijgen, dus ik verwacht helemaal niks.. haha...

Afgelopen weekend zijn we naar Rotorua geweest, dit ligt centraal zo'n 300 kilometer boven palmerston. zo'n 4 uur rijden met de wagen, op de snelwegen mag je hier 100 km en dat is voor sommige gedeelten nog te snel. De snelwegen zijn ook maar 1 baans (1 baan heen en 1 baan de andere kant op wel te verstaan). Roturua is een plaats van zo'n 70.000 mensen en ligt op het meest thermisch actieve gedeelte op het zuidelijk halfrond, dat betekent dus dat hier overal stoom uit de grond komt en er veel kokende meertjes en modderpoelen zijn. Bij Rotorua ligt Mount Tarawera, dit is een vulkaan die in 1886 voor het laatst een eruptie heeft gehad. Bij deze eruptie heeft de vulkaan de wereldberoemde en toendertijd bekend als 1 van de acht (jaha... geen zeven maar acht vroeger) wereldwonders verwoest. de Pink and White terraces. Dit waren supermooie en grote mineraal afzettingen die door het opborrelende water naar de oppervlakte werden gebracht. Maar helaas, wij zijn een beetje te laat om dat nog te zien dus wij hebben onder andere een dorpje bekeken dat door deze uitbarsting is weggevaagd. Wel weer vreemd om daar tussen te staan en te beseffen dat op die plek mensen zijn omgekomen door natuurgeweld, dit is dan ook de meest smakeloze gebeurtenissen die met natuurgeweld te maken hebben, want verder vind ik dat echt allemaal zeer mooi en super imposant. Watervallen, vulkanen, orkanen, tornado's je hoeft het maar te zeggen en ik ben gefascineerd. Bij deze uitbarsting zijn zo'n 200 mensen omgekomen, voornamelijk van Maori afkomst. S'avonds zijn we (met we bedoel ik eline en ik) naar de polynesians spa's geweest. Dit zijn baden die door natuurlijke bronnen lekker warm zijn. Tevens word geloofd door Maori dat ze een helende werking hebben, vraag me af of ze mijn inteligentie dan ook kunnen helen... ben al een tijdje op zoek naar iets dat me slimmer maakt... De volgende dag (zondag) stond dan een activiteit op het programma, jaja... raften. Dit is met een rubberboot een wilde rivier afdalen, dit was zeer de moeite waard, al was het alleen maar omdat deze rivier maar 26 dagen per jaar open is om over te raften. Dit is het gevolg dat deze rivier een uitlaat is van een waterkracht station. 26 dagen per jaar moet dit station het water laten gaan zodat het meer niet overstroomt... Tevens is dit de mooiste raft rivier van New Zealand, heb ik mij laten vertellen. Dat brengt wel een extra dimensie met zich mee, vinden jullie niet? Bekijk de foto's maar om een indruk te krijgen van het geweld. S'middags zijn we naar volcanic valley geweest. Dit is een valley aan de voet van de tarawera vulkaan die hier ook het een en ander teweeg heeft gebracht tijdens zijn laatste woede bui. Verschillende kraters zijn hier gevormd en hebben bijgedragen aan het geweld van meer dan 100 jaar geleden. En eindelijk iets wat me deed denken aan de frikandellen speciaal, die ik toch wel een beetje mis, Frying pan lake. Dit is een meer dat een graad of 55 warm is en super mooi gelegen tussen de bergen. (kan je hem vinden tussen de foto's: stuur de oplossing naar, paul.kok@wur.nl en maak kans op een geheel georganiseerde voetreis naar nieuw zeeland). S'avonds hebben we rustig aan gedaan en lekker thais gegeten in een restaurant... Volgende dag een tripje om te gaan zwemmen met dolfijnen, owhja... dit is op maandag dan. We hadden namelijk een lang weekend, want het is labour day (dag van de arbeid), jeee.. en wat verzinne ze op labour day, juist op die dag krijg je vrij. Nou toen ik dat hoorde dacht ik helemaal, nou dit klopt precies met de mentaliteit die ze hier hebben. Een dag arbeid bestaat uit vrije tijd... haha...

Wij al helemaal ingeburgerd in de mentaliteit hier dus we waren gewoon een kwartier later dan afgesproken, komen we daar aan bij Doug (onze gids), wat denk je... zegt ie, ga maar even koffie drinken of wat rondlopen want we moeten nog even wachten op wat mensen die over een uurtje ongeveer aankomen.. haha.. dus wij weer een heerlijk kopje cappucino gedronken en wat rondgelopen. Nou en toen was het eindelijk zover, 2 uur later dan aankomst zaten we dan toch in de boot, dat we later die dat toch enigzins het schip in zouden gaan beseften we ons nog niet op deze mooie dag. Na een kwartier te hebben gevaren werd het eerste beest gespot.. nou wat denk je.. een baby walvis... maar helaas hij is ons te slim af en we zien hem niet meer. We zetten de letterlijke speurtocht voort. Op naar de flippers... na nog een uur op het water vinden we eindelijk een paar dolfijen... een stuk of 6 wel te verstaan, en dat terwijl doug in geuren en kleuren had staan vertellen dat ze gisteren 2 groepen van elk een honderd dolfijnen hadden gezien en nog een paar walvissen. Het was moeilijk om ze te blijven volgen, ze wouden klaarblijkelijk van ons af, zou het ze niet kwalijk nemen, weer zo'n bootje met van die maffe toeristen die ons willen aaien en met ons willen zwemmen, en wij maar lachen voor nog niet 1 vis. Toch nog een paar mooie foto's kunnen maken maar helaas niet mee kunnen zwemmen, ik wil een herkansing, maar dan niet hier maar op het zuidereiland waar de kans op walvissen groter is... wil echt een mooie foto met zo'n staart uit het water... bergen op de achtergrond... jaja... ik heb de setting al rond. Verder nog bij een eilandje wat rondgedobbert nog wat sanders gezien.. :p en ik heb samen met een amerikaan nog ff wat gezwommen, waren de enige 2 die het water aandurfden, wel meer vissen gezien dan tijdens de hele duikcursus.. haha... Always look on the bright side of life.

Vanuit Whakatane (plaatsje waaruit we waren vertrokken om de dolfijnen te spotten en waar de Maori voor het eerst aan land kwamen) meteen doorgereden naar palmerston. Wou nog ff desert road rijden op de terugweg bij mooi weer, dan kom je langs Mount ruapehu (laatste uitbarsting in 1995 en tevens hoogste berg op noordereiland) en Mount Tongariro. Wat niet echt superhelder maar toch nog wat mooie plaatjes gezien.

Nou ik heb voor nu weer ff genoeg verteld. Hoop dat iedereen zich een beetje kan vermaken in ons kikkerlandje, ik ga vanavond weer een potje voetballen en wat van mijn haren aan kant doen.

Veel plezier, sterkte en niet huilen he... ik kom terug... niet snel maar ik beloof het wel.

Groeten en liefs KiwiPaul